Paylaş:

“Ashabım! Her türlü faiz kaldırılmıştır. İlk kaldırdığım faiz Ab­dulmuttalib’in oğlu Abbas’ın ettiği faizdir. Allah’ın emriyle faizci­lik artık yasaktır. Eski cahiliye devrinden kalma bu çirkin âdetlerin her türlüsü ayağımın altındadır. Borçlular, alacaklılara yalnız aldık­ları parayı ödeyeceklerdir. Ne zulmediniz, ne de zulme uğrayınız.”

Cenab-ı Hak da, faiz hususunda şöyle buyurmaktadır:

“Ey iman edenler! Kat kat yaparak faiz vermeyin ve Allah’tan kor­kun ki, felah bulasınız. Kâfirler için hazırlanan şu ateşten de korunun. Allah’a ve Resulü’ne itaat ediniz ki, merhamet olunasınız.” (Âl-İ İmran, 130)

Bu âyetin izahında Esbab-ı Nüzul’de şöyle deniyor: “Feryabî Mücahid’den ihraç ediyor: ‘Araplar, cahiliye devrinde veresiye alış-veriş yaparlar, borcun vakti geldiğinde parayı veremezlerse, alacaklılar borcu fazlalaştırırlar ve müddeti uzatırlardı.’ Yine Fer­yabî, Ata’dan ihraç ediyor: ‘Cahiliyede Ben-i Sakif kabilesi Ben-i Nadir kabilesini borçlandırır, borcun ödeme zamanı geldiğinde borçlular, alacaklılara; borcu ziyadeleştiriniz, zamanı uzatınız, derler. Onlar da borçluların istediklerini yaparlardı. Bunun üzerine veya her iki hadise üzerine bu âyet-i celile nâzil oldu.” (Esbâb-ı Nüzûl, c. 2, s. 157)

Bir başka âyet-i celilede ise, faiz hakkında şöyle buyurulmuştur:

“Faiz yiyenler, mahşerde ancak şeytanın çarptığı kimsenin kalk­tığı gibi kalkarlar. Bu, onların, ‘zaten alış-veriş de faiz gibidir’ de­melerindendir. Oysa Allah; alış-verişi helal, faizi haram kıldı. Kim faizciliğe dönerse, işte onlar cehennemliktir; onlar, orada temelli kalacaklardır.” (Bakara, 275) Faizi yasak eden bir diğer âyet-i kerime:

“Ey inananlar! Allah’tan sakının; inanmışsanız, faizden arta kal­mış hesaptan vazgeçin.” (Bakara, 278)

Malın korunması, emniyetinin temini konusunda bir diğer önemli delil Kur’an-ı Kerim’in Bakara Sûresi’nin 282. ayet-i ke­rimesidir. Bu ayet-i kerime, Kur’an’da en uzun âyet olup bir sayfa sürmekte ve borçların yazılmasının şartlarını yani bir nevi noterliği düzenlemektedir.

Öte yandan; Allah indinde affolunmayan günahlardan biri de ha­ram yeme ve bu şekilde ortaya çıkan kul haklarıdır. Bunun yasak­lanması da malı korumanın ciddi bir tedbiridir.

Malın korunması ve emniyetinin sağlanmasının en büyük göster­gesi hırsızlığın yasak edilmesi ve müeyyidesinin caydırıcı olmasıdır:

“Erkek hırsız ve kadın hırsızın, yaptıklarından ötürü Allah ta­rafından ibret verici bir ceza olarak ellerini kesin. Allah güçlüdür, hâkimdir.” (Mâide, 38)

Beyannamelerde yer alan insan haklarından ‘mülkiyet hakkı’ en büyük titizlikle İslam ile korunmuştur. Resul-i Ekrem (s.a.v.) Efen­dimiz, Vedâ Hutbesi’nde, bu hususa gereken önemi vermiştir.

3. Namus emniyeti:

İnsanda namusun korunması fıtrî bir özelliktir. Hatta, hayvanlar­da bile fıtrî bir korunma vardır. Namus, ancak nikâh akdiyle insana helal olur. Gayrimeşru münasebetin her çeşidi haram kılınmıştır. Resul-i Ekrem (s.a.v.), Vedâ Hutbesi’yle bunu da vurgulamıştır: “Çocuk kimin döşeğinde doğmuşsa ona aittir. Zina eden için mah­rumiyet vardır. Babasından başkasına ait soy iddia eden soysuz yahut efendisinden başkasına intisaba kalkan nankör, Allah’ın ga­zabına, meleklerin lânetine ve bütün Müslümanların ilencine uğra­sın. Cenab-ı Hak, bu gibi insanların ne tevbelerini, ne de adalet ve şehadetlerini kabul eder.”

Namusun korunması ve emniyetinin sağlanmasında iki tür mü­eyyide mevcuttur:

Prof.Dr. Haydar BAŞ   Rahmetenli'l-alemin cilt 2 Kitabı sayfa : 495 /512

Yazıyı hazırlayan: Gökhan Demir

Devam edecek