İNSAN-I KÂMİL ÜNİVERSİTESİ: SUFFA I …..

       Efendimiz buyuruyor: “Ashabım hakkında Allah’tan korku­nuz... Allah’tan korkunuz! Onları hedef almayınız. Onları seven Beni sevdiği için sever. Onlara buğzeden Bana buğzettiği için buğ­zeder. Onlara eziyet eden, Bana eziyet etmiş olur. Bana eziyet eden ise Allah’a eziyet etmiş olur.

<İNSAN-I KÂMİL ÜNİVERSİTESİ: SUFFA I …..

Allah’a eziyet vereni de şüphesiz O, cezalandırır.” (Tirmizî, Menâkıb, V, 696; el-İsabe, 1, 10 ) “Ashabımdan herhangi biri bir beldede vefat eder­se, kıyamet günü o ahali için bir önder ve nur olarak mahşere kal­dırılır.” (Tirmizî, Menâkıb, V, 697) İşte Ashab-ı Kiram için, Allah Resulü’nün biçtiği değer. O hâlde, onları biraz daha yakından tanımakta sayısız faydalar var.

Medeniyet bakımından ölü bir çölden “nur âbideleri” hâlinde örnek insanlar çıkaran nebevî eğitimin merkezi durumundaki “Suf­fa”, en açık ifadesi ile bir “İnsan-ı Kâmil Üniversitesi” idi.

Resulûllah’ın (s.a.v.) Medine’ye hicretlerinin ilk günleri... Na­maz kılmak ve tedrisat için bir mescid inşa etmek arzusu taşıyorlar­dı. Zaten Kusva adındaki devesi de, bugünkü Mescid-i Nebevi’nin olduğu yere çökmüş; Efendimiz de “menzilimiz burasıdır” buyur­muşlardı.

     Devenin çöktüğü arsa, Sehl ve Süheyl adındaki iki çocuğa ait idi. Allah Resulü arsanın bedelini ödemek istemiş, delikanlılar, pa­rayı almaya yanaşmamışlardı. Karşılıklarının verilmesi konusunda Efendimiz ısrar edince, neticede, Hz. Ebubekir satın almış ve faz­lasıyla karşılığını ödemişti.

Sonra, mescidin inşası için bir seferberlik başlar Medine’de. Herkes koşuşturuyor, verilen görevi yapıyor. Büyük bir şevkle arsa düzeltiliyor, kerpiçler taşınıyor, hurma kütükleri hazırlanıyor.

Hz. Peygamber (s.a.v.), inşaatın hem mimar-mühendisi, hem amelesi, hem herşeyi... O da kerpiç taşıyor. Toprağı düzeltiyor. Pro­je uygulaması yapıyor. Şiir ve kasidelerinde, bazan ashabına eşlik ediyordu.

    Resulûllah’ın misafir ve yorgun olmasına rağmen kerpiç taşıdı­ğını gören Ashab-ı Kiram, “Siz dinlenin, onları biz taşıyalım ey Al­lah’ın Resulü” derler. Cevap müthiştir: “Buyur git, sen de başkasını al. Sen, Allah’a Benden daha fazla muhtaç değilsin.” (İbn Hişâm, Sîre, II, 142 vd.)

Kısa zamanda, hummalı bir gayret sonucu inşaat tamamlanmak üzereydi. Kıble nasıl tayin edilecekti? Ne bir pusula var; ne de yön gösterici herhangi bir alet!

Ancak birileri oradaydı... Mahlûk olan zaman ve mekân bo­yutlarını insanın emrine âmâde kılan Allah’ın Kutlu Elçisi. Evet, Mi’rac mucizesiyle zamanı düren o Kutlu Nebi, kıble tayini ile de mekânın dürülüşünü gözler önüne seriyordu. En hassas pusulayı bile çatlatırcasına Mescid-i Nebevi’nin kıblesini Beytullah’a doğ­ru, Kâbe’ye doğru yöneltiyor, ayarlıyordu. Mesafelerce uzak, göz­lerden ırak bir bölgeden Kâbe’ye yönelen doğru ve tam isabetli bir işaretle gerçekleşen kıble tayini, kıyamete dek aynı mucizevî özelliğini koruyacaktır.

İnşaat üç bölümden müteşekkil: Namaz kılınması için ayrılan geniş bir mekân, mektep ve bazan yatakhane vazifesini gören bir suffa yahut zulla (gölgelik) adı verilen mahal, Resulûllah’ın (s.a.v.) zevcelerine ayrılan odalar.

Üzeri hurma dalları ile örtülü Suffa, aynı zamanda gelen misa­firlerin ağırlandığı, geceyi geçirdikleri misafirhane olarak da kul­lanılır.

Bu ilim ve irfan ocağının mürşidi ve baş muallimi Hz. Peygam­ber (s.a.v.)’dir. Ubade b. Samit ve Abdullah b. Sa’d b. As okuma-yazmada yardımcı öğretmenler. (İbn Habib, el-Muhabber, 460; İbn Sa’d, 2/1 s. 14 ) Diğer öğretmenler ise, Abdullah b. Mesud, Salim, Muaz b. Cebel, Übey b. Ka’b’dır. (Buharî, Fedailü'l Kur’an, VI, 102)

Medine’nin cömert insanlarından Sa’d b. Ubade’yi de, öğren­cilerin iaşesini temin noktasındaki gayretleriyle tanıyoruz. (İbn Hacer, Tehzib, III, 475) Hz. Peygamber’in öğrencilerle olan münasebetlerinde Ebu Hureyre (r.a.) dikkat çekici rol oynar. Efendimiz, öğrencileri bir davete ça­ğıracağı zaman, önce Ebu Hureyre’yi çağırır, gerekli talimatları ve­rirdi.

 

Prof.Dr. Haydar BAŞ   Rahmeten li’l-Alemin cilt 1 Kitabı sayfa : 383 /392

Yazıyı hazırlayan: Gökhan Demir

 

Devam edecek