Paylaş:

“Allah’ım! Dünyada fakirliğimi gider. İbadetinden uzaklaştırma. Zikrini unutturma. Senin katında olana rağbetimi azaltma.

Allah’ım! Üzüntüden, hüzünden, acizlikten, tembellikten, korkaklıktan, cimrilikten, kötü ahlâktan, dinde sapmaktan, düşmanın galebe çalmasından, belâların sürekliliğinden, zalimlerin yeryü­zünde işlediği kötülüklerden, sabredemediğim musibetlerden Sana sığınırım. Beni Senden kopartan veya Senden uzaklaştıran veyahut Senin rızandan çeviren veyahut da yanındaki payımı azaltan her şeyden Sana sığınırım. Hatalarımın, kendime olan zulmümün, aşı­rılıklarımın, isteklerime tâbi olmanın ve şehvetimi kullanmanın, Senin rahmetine, lütfuna, ihsânına, bereketlerine ve üzerine aldığın vaadlerine engel olmasından Sana sığınırım.

Allah’ım! Hazırda ve gaibde, kötü ahlâk sahibinden Sana sığınırım. Çünkü onun kalbi beni gözetiyor. İki gözü bana bakıyor. İki kulağı beni dinliyor. Bir güzellik görürse, onu gizler. Bir kötülük görürse onu ifşâ eder. Beni rezillik ve alçaklığa yaklaştıran ta­mahtan Sana sığınırım. Beni helake götüren dalâletten Sana sığınırım. Bana musallat ettiğin fitnelerden, tövbesi olmayan hatadan, ailede, malda, çocuklarda ve ölüm anında rahatsızlık veren man­zaralardan Sana sığınırım. Küfürden, şekten, azgınlıktan, taassuptan ve öfkeden Sana sığınırım. Haddi aştıran zenginlikten, unutturan fakirlikten, helake götüren hevâdan, cezalandıran amelden, iğvâ eden arkadaştan Sana sığınırım.”

(Mehcu’d-Da'avât, s. 99; Bihâru’l-Envâr, c. 91, s. 241, Beyrut baskısı).

Hazırlayan: Okan Egesel

https://www.facebook.com/1mahallekahvesi

https://instagram.com/okanegesel?utm_medium=copy_link