Paylaş:

“Her insanın kalbinden Allah’a bir yol gider. Fakat, insanın Cenâb-ı Hakk’a vuslatına iki engel vardır: Nefis ve Şeytan. İşte bu yolun önündeki engeller bunlardır.

İnsanın bu engelleri aşmadan Hakk’a vâsıl olması zor, belki de imkânsızdır. Mutlaka bunlar aşılarak Hakk’a vâsıl olunur. Bu bakımdan nefis tezkiyesi, terbiyesi esas ve şarttır.

Nefis daima kötülüğü emreder. Nefsin bu hâline nefs-i emmâre denir. O hâlde bu nefsin ıslahı gerekiyor. Yani o hayvanî duyguların tezkiyesi gerekiyor. Bunun tezkiyesi Hakk’ı çokça zikirle mümkündür. Allah’ı kalpte hâkim kılmaktır. Kullukta asıl gaye de budur. Allah’ın tecellisinin, o nefsin ve kalbin üzerine gelmesidir. Sadece zikirle ve kalbe gelen tecelliler yoluyla nefs engeli aşılır, Allah’a vâsıl olunur.

İnsanın Allah’a vâsıl olmasında bir diğer engel de Şeytan’dır. O, Cenâb-ı Hakk’ın emrine uymadığı için Allah’ın katından kovuldu; bunun üzerine İblis, Cenâb-ı Hakk’tan insanların tekrar dirilecekleri güne kadar mühlet istedi ve mühlet ona verildi.

Zikrullah ile Allah, kulunun kalbine tecelli eder. Orası beytullah hâline gelir. Allah’ın hâkim olduğu kalbe Şeytan yaklaşmak için yol bulamaz. Allah’ın zikri Şeytan’ı kalpten uzaklaştırır, onun hile ve desiselerinden emin kılar. Allah’a varmak isteyen ne olursa olsun zikrullahı dilinden ve de gönlünden eksik etmemelidir.”

(Prof. Dr. Haydar Baş, İmam Rıza, s. 39).

Hazırlayan: Okan Egesel

https://www.facebook.com/1mahallekahvesi

https://instagram.com/okanegesel?utm_medium=copy_link