Paylaş:

TÜRK-AZ HABER / İMAN VE İNSAN
Çünkü İmam'a (a.s.) mektup yazanlardan bazılarının isimlerinin deşifre olmasından korkuluyordu. İmam'ın (a.s.) içeriden, eşi tarafından denetlendiğini göz önünde bulundurursak, bunun gerekliliğini kavrarız.

Öte yandan İmam'a (a.s.) bazı isimsiz mektuplar da ulaşıyordu ve İmam özel bir yöntemle bu mektupların kimlere ait olduklarını biliyordu.

Eğer, "İmam bir şeyi bilmek istediği zaman Allah ona bildirir"   hadisinden hareketle bunu, Mâsum İmam'ın (a.s.) gaybı bilmesiyle izah etmesek, bu takdirde bu gibi mektuplarda özel bir şifrenin, sembolün bulunması ihtimali esas alınabilir.

Ebû Hâşim Dâvud b. Kâsım el-Ca'ferî anlatıyor: "Ebû Ca'fer'in (a.s.) evine gittim. Yanımda üç mektup vardı ve bu mektupların kimlere ait oldukları belli değildi. Mektupları karıştırdığım için üzüldüm.

İmam birini eline aldı, 'Bu mektup Reyyan b. Şebib'indir' dedi. Sonra ikincisini aldı ve 'Bu, Muhammed b. Hamza'nındır' dedi. Ardından üçüncüsünü aldı ve 'Bu da falanındır' dedi. Şaşırıp kaldım. Bana baktı, gülümsedi." 

İmam Muhammed Cevad (a.s.) Ansiklopedisi'nde belirtildiğine göre, onun mektuplaşmaları sayılmış ve yetmiş iki tane mektuplaşmasının bulunduğu tespit edilmiştir. 

Yukarıda sunduğumuz rivâyetin devamında Dâvud b. Kâsım el- Ca'ferî'nin şöyle dediğini belirtilmektedir:

"İmam Ebû Ca'fer (a.s.) bir kese içinde üç yüz dinar bana verdi ve amca çocuklarından birine götürmemi emretti ve dedi ki: 'Sana, işten anlayan bir muameleci göster bana, bu parayla benim için bazı şeyler satın alsın, diyecektiri Sen de ona göster.'

Derken, dinarları götürüp verdim. Bana dedi ki: 'Ey Ebû Hâşim! İşten anlayan bir muameleci göster bana, bu parayla benim için bazı şeyler satın alsın.'

Ben de dediğini yaptım." 

Bu rivâyetten anlıyoruz ki, İmam Muhammed Takî (a.s.) insanların ihtiyaçlarını araştırıyor ve bunları gidermek için çalışıyordu.

FERTLERİN EĞİTİMİNİ DENETLEMESİ

İmam Cevad'ın (a.s.) ihmal etmediği hususlardan biri de, tâbilerinin ve taraftarlarının eğitimiyle ilgilenmesi ve bu süreci sürekli olarak kontrol altında tutmasıdır. Bunun örneklerinden biri, tanınmış şair Di'bil el-Huzaî karşısındaki tavrıdır.

Bir gün Di'bil el-Huzaî İmam Rızâ'nın (a.s.) yanına gitti. Ona bir şey verilmesini emretti. Aldı, ama elhamdülillah demedi.

Ona, 'Niçin Allah'a hamd etmedin?' dedi.

Daha sonra İmam Ebû Ca'fer'in (a.s.) yanına gitti. Ona bir şey-ler verilmesini emretti. Aldı ve elhamdülillah dedi.

'Edeplenmişsin' dedi." (Prof. Dr. Haydar Baş İmam Muhammed Taki eserinden)