Paylaş:

 Trabzon’dan İstanbul Sultanbeyli’ye taşındığımızda 1981 den 1999 kadar olan zaman içerisinde. Sultanbeyli’de insanların gönlünde taht kurmuştu. Herkesin ya abisi ya dayısı ya emmisi ya da babası oldu. Yetimin işini görür, askerini işini görür para almazdı. Sultanbeyli sporun kurucusu, kurucu başkanı oldu gençler kahve köşelerine düşmesin diye onları spora yöneltti. Sene 1999 olduğunda ise çok sevgili hocası Haydar Baş hocanın bir sözü ile terzihanesini kapattı ve Meltem tv hem terzilik hem de TV’nin idare amirliği yaptı.

  Terzi baba lafını esirgemeyen açık sözlü çok merhametli bir insandı. Hakkında analiz yaptığı, teşhis koyduğu adamlarda asla yanılmadı, yamuk dediyse hakikatten yamuk çıkardı. Hayri Baba’dan kalma Haydar Hocanın yarenlerindendi. Hiç dünya için, dünya menfaati ve mal mülk için dert edindiğini görmedim. Ahiret için yaşardı. Ben gözümü açtığımda onu namazda, Kur’an’da ve ibadette gördüm. Namazını asla aksatmazdı.

 1980 öncesi Trabzon Ayasofya mahallesinde caminin yanında terzi hanesi vardı. Beni camiye gönderirdi Kur’an okumayı öğrenmem için. Ayasofya’da terzihanesinin karşısında kuru temizlemeci Ayhan abi vardı. Ben 2 yıl önce uğradım yanına tabi aradan yıllar geçmiş beni tanımadı. Buyur dedi dedim şu karşıdaki tesisatçının yerinde yıllar önce bir terzihane vardı ben onun oğluyum dedim. Ayhan abinin gözleri doldu İsmet abi dedi. Bana sarıldı. Burda adam gibi adam İsmet abiydi dedi. Bende İsmet abi artık yok dedim. Ayhan abi babamla olan hatıralarını anlattı. Orada da insanların gönlünde yer edinmişti.

  Ben Annemin ameliyatı yüzünden bir yıl okula geç başladım. O bir yıl içerisinde babam bana okuma yazmayı öğretti. Okula başladığımda ben okul birincisiydim.

  İsmet Demir aslen Akçaabat’ın Şinik beldesinden Marifoğulların’dan dır. Meltem TV’nin İsmet babası TV’nin idare amiri idi. Her sabah namazında erkenden TV’ye gider sabah namazına gelenler için kahvaltı hazırlardı. Üzerine güneş doğmamıştır.

  Ben Moskova’da Hocamızın Duma programına katıldım. Dönüşünde İstanbul’a gittim. Babamı çok durgun gördüm dalıp, dalıp gidiyordu. Milli kahramanlar programına katılmak için Trabzon’a gittim. Program dönüşü kara yolundan Azerbaycan kafilesi ile Bakü’ye döndüm daha yeni başımı yastığa koymuştum ki haber geldi. Babam hastanende dediler. Sağ olsun Ali dayım babamla beni telefonda görüştürdü. Telefonda baba nasılsın dedim iyiyim dedi geliyorum dedim yok işinden gücünden kalma dedi. Ben olur mu baba geliyorum bileti aldım dedim. Dayım dedi ki seninle konuşunca gözlerinin içi güldü rahatladı dedi. Ben gelene kadar babam gitti.

  Babamla Trabzon’da Şehitlik tepesinde musallada görüştüm. Yüzüne bakıyorum kim derki bu ölmüş diye vallahi dip diri duruyor. Yıkayanlardan Müslüm Karabacak abim dedi ki. İsmet babadan bir gram kir vs. çıkmadı tertemizdi dedi.

  Son yolculuğunda onu Dostu,yareni Hocası Haydar hoca uğurladı.Vefatının ardından Hocamla beraber Cuma akşamı tevhid okuduk 100 den fazla insan vardı. Tevhitler kısa zamanda okundu. Hocam dedi ki İsmet abi beni asla bırakmadı yolundan bir milim dahi taviz vermedi. Bugün babamın vefatının 8 yılı babamı ve Hocamı özlemle rahmetle anıyorum. Bana sanki dünmüş gibi geliyor. Ama 8 yıl geçmiş zamanla alışırım dersin ancak zaman geçtikçe yokluğu büyür yüreğinde Şehitlik tepesinde şimdi 3 babam yatıyor. Hayri Baba, Haydar Baba ve İsmet Baba Allah c.c. onlara ve yanlarında yatan tüm yarenlerine rahmet eylesin.