Yoksulları ve zayıfları korumak devletin görevidir.....

Yakın, uzak farkı gözetmeden fakirlerin hukukunu aynı ölçüde korumalısın. Nazari meşguliyetler seni, fakirlerin işleri ile ilgilenmekten alıkoymasın.

<Yoksulları ve zayıfları korumak devletin görevidir.....

İmam Ali (a.s) Mısır'a vali olarak atadığı Malik b. Eşter'e verdiği talimatlardan bir kesim; 

"Yönettiğin topraklarda geliri olmayan miskinler, dilenmeyen yoksullar, kronik hastalar, elsiz, ayaksız durumda olan çaresizler vardır ki, Allah yoksulluk paylarını taksim etmiştir. Allah buyurur ki; "Sadakalar (zekatlar) Allah'tan bir farz olarak ancak fakirlere, düşkünlere mahsustur." (Tövbe 60)
 
O halde çevrende yaşayan fakir ve yoksullara devlet hazinesinden bir pay ayırmalısın. Diğer beldelerdeki yoksullara da ticaret mallarından, ganimet gelirlerinden, Müslüman fakirler için ayrılan tahsisattan, yakın ve uzak farkı gözetmeden birer hisse vermen gerekir.
 
Fakirlerin yakınlarına ne kadar yardım yaparsan, uzağına da onun kadar destek olmalısın. Zira Allah şöyle buyurur; "İyilik ve takva üzerine yardımlaşın. Günah ve düşmanlık üzerine yardımlaşmayınız." (Nisa 12)   
 
Buna göre yakın, uzak farkı gözetmeden fakirlerin hukukunu aynı ölçüde korumalısın. Nazari meşguliyetler seni, fakirlerin işleri ile ilgilenmekten alıkoymasın.
 
Zira zamanının çoğunu önemli işlere ayırmakla özrünü kabul ettiremezsin. Vefalı gayretlerini fakirlerden esirgeme. Merhamet duygularını ve samimi şefkatini onlardan uzak tutma. Allah buyurur ki; "İnsanlara yanağını bükme ve yeryüzünde böbürlenerek yürüme. Zira Allah, kendini beğenip, övünenleri sevmez." (Lokman 18)
 

 
Divan görevlilerinin hakaretine uğrayan veya eşraftan zarar görüp, derdini sana anlatamayan biçareleri bulmak, hallerini sorup, anlamak için iyi niyetli, Allah'tan korkan, güvenilir ve sadık kişileri görevlendirmelisin." Sh:755 
 
Hesap gününde, Allah'ın huzurunda özrünün kabul olmasını düşünerek fakirlere iyi davranman gerekir. Zira fakirler, halk arasında adalet ve insafa daha çok muhtaçtır. Bu yüzden fakirlerin hakkını verme konusunda çok hassas davranmalı, bilmeyerek haklarını vermediğin için Allah'a sığınmalısın.
 
Dilencilik yolunu tercih etmedikleri için ihtiyaçlarını karşılamaktan aciz kalan yetimlere ve iş göremeyen yaşlılara yardım etmek ve taahhütte bulunmak gerekir. Aslına bakılırsa bu emir valiler için ağır bir görevdir. Ne var ki, Allah tarafından beyan edilen güzel şeylerin doğruluğuna güvenerek talebi akıbet ile bir hakkın edası yolundaki güçlüğe sabreden topluluğa Allah kolaylık ihsan etse gerekir.
 

 
Ey Malik! İhtiyaç sahiplerinin gönlünde yatan istek ve arzularını ortaya çıkarmak için onlara zaman ayırmalısın. Ara sıra ihtiyaç sahiplerini huzuruna alıp onlarla konuşmalısın. Mecliste mütevazi olup, Allah'ın rızasını kazanacak alçak gönüllülük örneği vermelisin.
 
Ben, Hz. Peygamberin (sav) "Bir ümmetin zayıfı, kuvvetlisi ile eşit tutularak hakkını alamayınca, o ümmet hiçbir zaman kuvvetlenemez ve mukaddes olamaz." Diye buyurduğunu pek çok yerde duydum.
 
Bu bakımdan Ey Malik! Şunu aklından çıkarma; Tayin ettiğin yardımcı, memur, asker ve polis tarafından fakir ve güçsüzlere uygulanan zulüm ve baskının önüne geçmelisin.
 
Korku ve şiddeti ortadan kaldırıp, sertliği ve darlığı kendinden uzak tutmalısın ki, insanlar seninle yüz yüze korkmadan konuşabilsinler. Böyle yaparsan rahmeti yaygınlaştırır ve ibadet sevabının verilmesine sebep olabilirsin.
 

 
Ey Malik! Şu da çok önemlidir; Yaptığın yardım ve iyiliği güzel sözlerle yapmalısın. Bir şey vermeyeceksen tatlı ve güzel sözler söyleyerek ve özür dileyerek reddetmelisin.
 
Bazı önemli işler vardır ki, onlarla bizzat ilgilenmen gerekir. Mesela, katiplerin yazmakta zorlandığı hassas konularla bizzat ilgilenmelisin.
 
Yani gerekirse hesap ve kitabını kendin yapmalı ve ona göre cevap vermelisin. Birde halkın temel ihtiyaçlarını günü gününe karşılamalı ve bugünün işini yarına bırakmamalısın.
 
Yapacağın yardımı ihtiyaç fazlası hibe gelirlerinden karşılayabilirsin. Yaptığın her işi günü gününe imza altına alman gerekir. Zira her şey o gün içinde olup, biter. (Sh:756-57) (Prof. Dr. Haydar Baş, İmam Ali eseri) H: AknAydn