Paylaş:

“Allah’ım! Cömertliğin ve kereminle Sana yaklaşıyorum. Kulun ve elçin olan Muhammed (s.a.a.) ile Sana yaklaşıyorum. Mukarreb melekle­rin ve gönderilmiş peygamberlerinle ve Seninle Sana yaklaşıyorum.

Allah’ım! Senin bana ihtiyacın yoktur. Benim ise Sana ihtiyacım var­dır. Sen zenginsin, ben ise Sana muhtacım. Zellelerimi görme. Günahlarımı ört. Bugün ihtiyacımı karşıla. Benden bildiğin kötülükten dolayı bana azap etme. Doğrusu affın ve cömertliğin beni kuşatmıştır.

(Sonra secdeye kapanır ve şöyle der:)

Ey saygı duyulup cezasından sakınmaya layık olan! Ey günahkârların günahlarını bağışlaması şanına yaraşır olan! Ey iyilik sahibi! Ey Rahim! Sen, bana, anne babamdan ve bütün yaratıklardan daha lütûfkârsın. İhtiyacımı gidererek dergâhından döndür. Duâm kabul edilsin. Sesime acınsın. Sen türlü türlü belâyı benden uzaklaştırdın.”

(Misbâhu’l-Müteheccid, s. 39, 43; Kâfi, c. 2, s. 545, Beyrut baskısı, Kitabu’d-Du‘a; Bihâru’l-Envâr, c. 87, s. 18; Cemâlu’l-Usbû‘, s. 400).

Hazırlayan: Okan Egesel

https://www.facebook.com/1mahallekahvesi

https://instagram.com/okanegesel?utm_medium=copy_link