Paylaş:

Ehl-i Beyt ve Sünni eserlerde yer alan bir rivayet, Hz. Ömer b. Hattab'ın Resûlullah'ın (s.a.v.) vefatı ile takındığı tavırdır. Sağa sola bağırarak, "Peygamber (s.a.v.) ölmedi" diyordu. O'nu Hz. Ebu Bekir'in, "Muhammed ancak bir peygamberdir…" mealindeki ayeti okuyarak sakinleştirdiği her eserde yer almaktadır. Bir yandan defin işlemleri devam ederken, Hz. Ebu Bekir sakinleşen Hz. Ömer'i alarak bundan sonra yapılacakları konuşmak üzere oradan ayrılmıştır. 

Bir diğer dikkat çekici gelişme, Hazrecli Sa'd b. Ubade başkanlığında yapılan Sakife toplantısıdır. Sakife toplantısını Ensar yapmıştır. Ensar'ın Resûlullah (s.a.v.) henüz defnedilmeden bu kadar çabuk bu toplantıyı yapmasının arkasında yine kabilecilikle açıklayabileceğimiz bazı hassas dengeler vardır. 

Bir rivayete göre, Ensar topluluğu daha önce Resûlullah (s.a.v.) ile beraber katıldıkları savaşlarda Muhacirlerin birçok akrabalarını öldürmüşlerdi. Eğer halife Muhacirlerden çıkarsa, bu durumun âdeta bir kan davası gibi kendi aleyhlerine kullanılmasından çekinmişlerdir. Bu gerekçe ile kendilerinden olan bir halifeyi iş başı yapmak için derhal toplanmışlardır. Diğer bir rivayet ise, "Ensar, Muhacirler'in ileri gelenlerinin hilafeti Ali'ye vermemek, iktidarı ele geçirmek, Peygamber Efendimizin (s.a.v.) Ali (a.s.)'ın halifeliği ile ilgili sözlerini görmezlikten gelmek niyetinde olduklarını, onların bu Kureyş ittifakı ile eski cahiliyeyi ve kabile taassubunu yeniden canlandırmak niyetinde olduklarını anladılar. Ensar, bunu anladıktan sonra, içlerinden bir grup Sa'd bin Ubade liderliğinde hilafet meselesini ele almak üzere Ben-i Saide Sakifesinde toplandı." (Hidayet Önderleri, Ehl-i Beyt Kurultayı, s. 151).

Bundan sonra Sakife toplantısına yön verecek olan Muhacir-Ensar karşılaştırması ve hangisinin üstün olduğu fikridir. Evs ve Hazrec kabileleri Ben-i Saide Sakifesinde toplandılar. Sakife'de yaşananlarla ilgili Sünni yazarlardan Taberî'nin eserinde şunlar yazmaktadır: "Hazrec'in başkanı Sa'd ibn Ubade ayağa kalktı ve şöyle dedi: 'Ey Ensar topluluğu! Siz Arap kabilelerinden dinde sizin gibi kıdeme ve İslam'da üstünlüğe sahip bir kabile yoktur! Muhammed (s.a.v.) kavminin içinde on küsur yıl kalıp onları Rahman'a ibadete, putlardan ayrılmaya davet etti. Kendisine kavminden pek az kimselerden başkası iman etmedi. İman edenlerse ne Resûlullah (s.a.v.)'i, ne O'nun dininin şerefini, ne de kendilerini zulüm ve işkencelerden koruyabildiler! Allah sizi üstün kılmayı dileyince, size ikramda bulunup nimetini tahsis etti; Kendisine ve Resulüne (s.a.v.) inanmayı, Resûlullah (s.a.v.) ile ashabını korumayı, Resûlullah (s.a.v.)'i ve dinini güçlendirmeyi, düşmanları ile savaşmayı size nasip etti! İnsanlar içinde O'nun düşmanlarına karşı sizden daha şiddetlisi, düşmanları üzerinde sizden daha ağır basanı yoktur! Araplar ister istemez Yüce Allah'ın emri ile düzeldiler, yola geldiler. En uzaktakiler bile İslamiyet'in hükmüne boyun eğdiler. Nihayet Yüce Allah Resulünü (s.a.v.) yeryüzüne sizin sayenizde hakim kıldı. Arapları Resulüne (s.a.v.) sizin kılıcınızla yaklaştırdı. Allah, Resulünü (s.a.v.) sizden hoşnut ve gözünün içi güler bir hâlde vefat ettirdi. Öyleyse, bu işe herkesten önce siz el atmalı, siz başlamalısınız. Çünkü bu iş herkesten  önce size aittir." (Taberî, Tarih-i Taberî, c. 2, s. 455-456)." (devam edecek…)