Paylaş:

Şimdi, mağlubiyeti hazırlayan temel sebeplere işaret edelim:

İmandaki zaafiyet:

Zaferlerin temel sebebi, imandaki katiyyet ve köklülüktür. On­daki zayıflık ve zafiyet ise, savaşın gidişatını bir anda değiştirir. Böyle anlarda Cenâb-ı Hak, inanmış da olsalar, kalplere ürkeklik ve korkaklık, düşmana da cesaret verir ki, işte bu, mağlubiyetin başlangıcıdır. Bu hallerde mü’minlerin, kendilerine gelip Allah’ın vaadine güvenmeleri, imanlarını yenileyip canlı tutmaları şarttır. Sünnetullah öyledir ki, inanan ve sonra da imanında sebat edenler mutlaka İlahî yardıma mazhar olurlar; şüpheye düşen veya imanın­da zafiyet gösterenler ise bu yardımdan mahrum olurlar.

Niyet, ihlâs bozukluğu:

Savaşta niyet i’lâ-yı kelimetullah, ihlâs ve rızâ-i Bârî uğruna mücadele etmektir. Bu espri bozulduğunda Cenâb-ı Hak, mü’min­ler üzerinden desteğini çeker, karışıklık ve bunalım başlar, kalplere korku düşer. Nitekim, Uhud’da ve Huneyn’de ganimet toplama ar­zusu ve mü’minlerin çokluklarıyla gururlanmaları karışıklık ve pa­niğe sebep olmuştur. Eğer söz konusu savaşlarda tashih-i niyet ve ihlâs ile derlenip, toparlanma olmasaydı karışıklık ve panik geçici olmayıp mağlubiyete dönüşebilirdi.

İtaat ve disiplinin; birlik ve beraberliğin bozulması:

Bu da karışıklık sebebi, mağlubiyet alâmetidir. Nitekim, Uhud’daki bunalım ve karışıklığın sebebi; başta merkezî otoritenin meyil ve iradesine ters düşmek, savaş esnasında emre itaatsizlik ve ganimet toplamak derdine düşmektir. Bu sebepler i’lâ-yı kelime­tullah mantığına ters düştüğünden adalet-i İlahînin gereği olarak panik ve karışıklık kaçınılmaz bir şekilde ortaya çıkmıştır.

Savaşta itaat, disiplin, birlik ve beraberlik büyük önem taşımak­tadır. Bu bozulduğunda, mağlubiyet sebepleri baş göstermiş de­mektir. Bu bozulduğunda, derlenip toparlanma olmaz ise mağlubi­yetle karşılaşmak kaçınılmaz olacaktır.

Güç, kudret ve zaferi Allah’tan bilmek hususunda zafiyet göstermek:

Bu hususta da zafiyet baş gösterdiğinde yine felâketler arka ar­kaya gelmeğe başlar. Maddî güç ve zâhir sebepler savaşta asıl un­sur değildir. Tevhidi anlamak, her şeyin Allah-u Tealâ’nın elinde olduğunu bilmek gerekir. Sabır ve sebat göstermemek; kararsızlık ve istikrarsızlık:

Bu da karışıklık sebebi ve mağlubiyeti celbeden bir âmildir. Mü’minler bu tip zaaflarla karşılaştıklarında; hemen kalben ve lisânen Allah’a münacaatla dayanma gücü ve istikrar istemelidir­ler. Nitekim, Uhud’da, Hendek’te, Huneyn’de ve Mûte’de hep aynı toparlanmayı ve arkasından da zaferleri görüyoruz.

Bu tashih ve kendine gelme, anında ve ortamında yapılmalıdır. Bu işin gecikmeğe tahammülü yoktur. Allah, düşülen hatanın ne­ticesini anında gösterir. Eğer tedbir alınmaz, düzeltme yapılmaz­sa felâket büyüyebilir. Sünnetullah, âdet-i İlahî ve adalet-i İlahî, kimsenin iradesine bağlı olarak değişmez. Ezelî ve İlahî düsturlara öncelikle mü’minler itaat etmeli, hayattaki muvaffakiyetlerin se­beplerini ve bu sebeplere yapışmanın ehemmiyetini çok iyi bilmeli ve onlara ittibâ etmek temel görevimiz olmalıdır. Bununla beraber, her muvaffakiyetin Allah’ın kudret elinde olduğu da asla unutul­mamalıdır.

Prof.Dr. Haydar BAŞ   Rahmetenli'l-alemin cilt 2 Kitabı sayfa :  399/401

Yazıyı hazırlayan: Gökhan Demir