Büyük bir gizlilik içerisinde yapılan biatı, hırsızlık için o civarda gezinen bir casus duymuş ve Mekkeli müşriklere haber vermişti. Neler konuşulduğunu anlayamamıştı ama ulaştırdığı toplantı haberi Mekkelileri telaşlandırmaya yetmişti.
21-10-2021Kureyşliler hemen Medineli putperestlerden olup bitenler hakkında bilgi edinme yoluna gittiler. Zira, onlar bu işi öğrendiklerinde, Medineliler memleketlerine doğru yola koyulmuşlardı. Mekke’de bulunan Medineli putperestlerin de durumdan haberleri olmadığı için yemin dahi ederek bir şeyin olmadığını söylediler.
Onların bu ikna edici cevabı, Müslümanları müşkil bir durumdan kurtarmıştı.
Onların telaş etmesine sebep olan korku, hesap verme korkusudur. Allah Resulü, biat ile beraber nasıl kuracağı cemiyet ve devletin müjdesini içinde hissetmiş ve Müslümanlara aksettirmişse; aynı biat, müşriklerin kalbinde de yaptıkları zulmün hesabının yakında kendilerine sorulacağı korkusunu uyandırmıştı. Burada, Allah Resulü’nün ‘korkutucu ve müjdeleyici’ olarak gönderilişindeki İlahî nükte, bütün açıklığıyla görülmektedir.
Allah Resulü, müjdeleyici ve korkutucu olarak gönderilmiştir. Diğer yandan ise, âlemlere rahmettir. O’nun her sözü ve fiili rahmet, umut, müjde ve güzel olma özelliğine sahiptir. Yani o bizâtihi güzeldir, müjdeleyicidir, Güzeller Güzeli’ne götürücüdür; bu şekliyle âlemlere rahmettir. Fakat insan eksik ve nefs sahibi olduğu için Allah Resulü’nün güzelliği ona çirkin; Allah Resulü’nün müjdesi ona korku olabilir. Nisan yağmuru bizâtihi rahmettir; ekin bitirir, fakat yılanın gözüne damlası düşse kör eder. Yine aynı yağmur velûd bir toprağa düştüğünde ekin bitirir; taşa düştüğünde akar geçer.
Bir gün Allah Resulü’nün huzuruna Hz. Ebubekir gelir; “Ne kadar güzelsin ya Resulallah! Sende âlemin güzelliklerini seyrediyorum” der. Hz. Peygamber; “Doğru. Güzel söyledin” buyururlar. Ardından Ebu Cehil gelir; “Ey Muhammed! Ne kadar çirkinsin. Sende âlemin çirkinlerini görüyorum” der.
Peygamber ona da aynı cevabı verir. Ashab sorarlar; “Ya Resulallah biri geldi güzelsin, dedi. Tasdik ettiniz. Diğeri geldi, çirkinsin dedi, onu da tasdik ettiniz. Bunun hikmeti nedir?”
Cenab-ı Resul gülümseyerek şöyle cevap verirler; “Mü’min ayna gibidir. Ona bakan kendisini seyreder. Ebubekir baktı, güzelliğini seyretti. Ebu Cehil baktı, çirkinliğini seyretti. İkisini de bu yüzden tasdik ettim.”
Allah Resulü her söz, hâl ve fiiliyle rahmettir. İnsan nasipsiz olunca, şaşı olunca, O’ndaki nuru kir; rahmeti azap; güzeli çirkin; müjdeyi korku olarak görür. Seyredilen Kâinatın Efendisidir; fakat seyreden şaşı olduğu için O’nda kendisini seyrettiğinin farkında değildir.
İşte bu yüzden, Allah Resulü’ne biat, inananlara müjde iken; inkârcılara dehşet verici bir korku hâline gelmiştir.
Prof.Dr. Haydar BAŞ Rahmeten li’l-Alemin cilt 1 Kitabı sayfa : 329 /330
Yazıyı hazırlayan: Gökhan Demir