Paylaş:

Üzerine gerekli olan virdleri hergün kendi başına tamamladıktan sonra, fırsat buldukça cemaate gitmesi, ferdî menfaat açısından önemli olduğu kadar İslam’ın cemaatçilik esprisi için de önemlidir. Dikkat edilirse İslam’ın cemaat hâlinde icra edilmesi pekçok sosyal ve psikolojik hikmet ihtiva etmektedir. Cemaatle kılınan namaz ferdî kılınan namaza göre ise yirmi yedi derece üstün olması ki, bu konuda Peygamberimiz buyuruyor ki: “Cemâatle kılınan namazın sevâbı, tek başına kılınan namazdan yirmi yedi derece üstündür.” (Mâlik, salâtul-cemâat no. 2, s. 129; Şâfiî, Sünen s. 21; Ahmed, II, 473, 486; Müslim, Mesâcid no. 245, s. 449; Tirmizî, no. 216; Nesâî, İmâmet 42/2, II, 103; İbnul-Cârûd, s. 153; İbn Hibbân, no. 2051 ve Beyhakî, III, 60; Mâlik b. Enes aniz-Zührî an Saîd b. el-Müseyyeb asl-ı senedi ile tahrîc ettiler)

Yine cemaat hâlinde olmanın ferd hâlinde olmaktan daha hayırlı olduğunu ifade eden hadis-i şerifler mevcuttur: Allah Resûlü (sallallahu aleyhi ve âlihi) buyurdu: “İki birden hayırlıdır, üç ikiden, dört ise üçten hayırlıdır. Artık siz cemaat üzere olunuz. Çünkü Allah Teâlâ, ümmetimi ancak hidâyet üzre toplamıştır.” (Ömer Nasuhi Bilmen, 500 Hadis-i Şerif Tercüme ve İzahı; Suyûtî, Câmiu’s-Sagir; Ahmet ibn Hanbel, Müsned)
    Peygamber Efendimiz buyuruyor ki: “Cemaat, topluluk hâlinde rahmet; firkat, ihtilâf hâlinde de azap vardır.” (Ömer Nasuhi Bilmen, 500 Hadis-i Şerif Tercümesi ve İzahı; İmam Menâvî, el-Künüzü’l- Hakâyik; Deylemî)
     Cuma namazının Müslümanların haftalık istişare ve durum değerlendirmesine vesile olmak gibi bir mânâ taşıması, kurbanın, zekâtın, haccın sosyal yardımlaşma ve dayanışma hususunda rükünler ihtiva etmesi, İslam’ın fert ve toplum dengesini nasıl en ideal mânâda gerçekleştirdiğini göstermektedir. Şeytan inanları Allah yolundan, Allah’ı anmaktan alıkoymak ister. Bu yolda hile ve desiselerinden biri de inananların aralarındaki bağı kopartmaktır, böylece yalnız kaldıklarında onları daha kolay kandıracaktır.
   “Şeytan içki ve kumar yoluyla ancak aranıza düşmanlık ve kin sokmak; sizi, Allah’ı anmaktan ve namazdan alıkoymak ister. Artık (bunlardan) vazgeçtiniz değil mi?” (Mâide: 5/91)

    Muâz’dan (radiyallahu anh); Peygamber Efendimiz buyuruyor ki: “Şeytan insanın kurdudur; tıpkı koyunun kurdu olduğu gibi. Sürüden ayrılıp ve bir kenara çekilen koyunu kapar. Sakın gruplara bölünmeyin. Topluluktan, tüm halktan ve mescidden ayrılmayın!” (Taberânî, el-Mu’cemu’l-Kebîr’de. Ahmed, V, 232-3; Revh an Saîd b. e. Arûbe an Katâde ani’l-Alâ b. Ziyâd an Muâz senedi ile tahrîc etti) 

  
     Bunlar gibi nedenlerle cemaatle birarada olmak övülmüş, cemaatten ayrılmak ise yerilmiştir.
Ebû Zer’den (radiyallahu anh); “Peygamber Efendimiz buyuruyor ki: Kim İslam cemaatinden bir karış ayrılırsa, İslam’ın kulpunu dibinden koparmış olur.” (Ebû Dâvud, no. 4758; Ah. b. Yûnus an Züheyr an Ebî Bekr b. Ayyâş ve Mendel an Mutarrif an Ebî Cehm an Hâlid b. Vehbân an Ebî Zerr senedi ile tahrîc etti)

 
       İşte bu noktada, Allah’ı zikreden, samimi, ihlâslı, daima Allah’ı hatırlatan ve O’nu anmaya teşvik eden dosta ihtiyaç ortaya çıkar. Allah’ın elçisi olduğu hâlde Hz. Mûsâ dahi beraber zikredeceği kardeşi, dostu olan Hz. Hârun için, “Onunla arkamı kuvvetlendir” şeklinde Allah’a yakarmıştır. “Ve bana ailemden bir vezir kıl. Kardeşim Hârun’u. Onunla arkamı kuvvetlendir. Ve onu işimde ortak kıl. Tâ ki, seni çokça tesbih edelim. Ve seni çokça zikireyleyelim.” (Tâhâ: 20/29,30,31,32,33,34)
    

     Prof.Dr. Haydar BAŞ   Dua ve Zikir Kitabı sayfa : 819 /827
     Yazıyı hazırlayan: Gökhan Demir

Devam edecek