Paylaş:

     Peygamberimiz buyuruyor ki: “Sizden biriniz dua ederken,‘Allah’ım! İstersen beni bağışla, istersen bana rahmet et’ demesin. ‘Beni bağışla, bana rahmet et’ diyerek dileğini kesin bir ifâde ile bildirsin. Çünkü Allah’ı zorlayan hiçbir kuvvet yoktur.”

      Müslim’in başka bir rivâyeti şöyledir: “Dileğini kuvvetle istesin ve rağbetini büyütsün çünkü Allah’a vereceği hiçbir şey büyük gelmez.” (Mâlik, Kurân 28, s. 213; Buhârî, Davât 21/2, VII, 153; Müslim, Zikr 8-9, s. 2063; Ebû Dâvud, 1483; Tirmizî, 3497 ve İbn Mâce, 3854; Atâ b. Mînâ, Abdurrahmân b. Yakûb ve el- A›rec an Ebî Hureyre asl-ı senedi ile tahrîc ettiler)

     Süleyman b. Amr, rivâyet eder: “Ebû Abdullah’ın (Ca’fer es-Sâdık alyhisselâm) şöyle dediğini duydum: Allah Azze ve Celle, ağzından çıkanı önemsemeden kalbinin kabuğuyla dua edenin duasını kabul etmez. Dua ettiğin zaman bütün kalbinle Allah’a yönel, sonra duana icâbet edileceğine kesin olarak inan.” (Ebû Ca’fer Muhammed b. Ya’kub b. İshak el-Kuleynî, Usûl-i Kâfî, c.2, s.756)

     “Biz onun da duasını kabul ettik ve ona Yahya’yı verdik; eşini de kendisi için (çocuk doğurmaya) elverişli kıldık. Onlar (bütün bu Peygamberler), hayır işlerinde koşuşurlar, umarak ve korkarak bize yalvarırlardı; onlar, bize karşı derin saygı içindeydiler.” (Enbiyâ: 21/90)

     Duam kabul olmadı diye dua etmekten vazgeçmemeli,ümitsizliğe düşmemeli, bıkmadan-usanmadan tekrar tekrar isteyerek duada azimli olmalıdır:

    “Peygamber Efendimiz buyuruyor ki: Sizden birinin duası, acele edip, ‘Rabb’ime dua ettim de kabul etmedi’ demediği sürece, mutlaka kabul olunur.” (Mâlik, Kurân 29, s. 213; Buhârî, Davât 22, VII, 153; Müslim, Zikr 92, s. 2095; Ebû Dâvud, 1484 ve Tirmizî, 3387; ez-Zührî an Ebî Ubeyd mevlâ İbn Ezher an Ebî Hureyre asl-ı senedi ile tahrîc ettiler)

     Enes’den (radiyallahu anh); “Peygamber Efendimiz buyuruyor ki: Kim Allah’tan üç kere Cennet’i isterse, Cennet şöyle der: ‘Allah’ım onu Cennet’ine koy!’ Kim üç kere Cehennem’den sığınırsa, Cehennem de, ‘Allah’ım onu Cehennem’den kurtar!’der.” (Tirmizî, 2572 ve Nesâî, İstiâze 56/3, VIII, 279; Ebû’l-Ahvas an Ebî İshâk an Büreyd b. e. Meryem an Enes asl-ı senedi ile tahrîc ettiler)

        Dua ederken istenilen şey belirtilerek, adını koyarak dua etmeli:

Ebû Abdullah el-Ferra, rivâyet eder: “Ebû Abdullah (Ca’fer es-Sâdık aleyhisselâm) şöyle buyurdu: Allah Tebâreke ve Teâlâ, kulun kendisine dua ettiği zaman ne istediğini bilir. Fakat, ihtiyaçların kendisine açıkça bildirilmesini sever. Dua ettiğin zaman, ihtiyacının ismini zikret.” (Ebû Ca’fer Muhammed b. Ya’kub b. İshak el-Kuleynî, Usûl-i Kâfî, c.2, s.760)

     Dua ederken edebî sözlerde aşırıya kaçmamalıdır:

      Sa’d b. Ebî Vakkâs’ın oğlundan; “Babam, beni, ‘Allah’ım! Senden Cennet’i ve nimetlerini, güzelliklerini, şunu, şunu dilerim; ateşten, zincirlerinden, bukağılarından, şundan şundan sığınırım’ diye dua ederken duydu ve, ‘Oğlum! Allah Resûlü’nün (sallallahu aleyhi ve âlihi) şöyle buyurduğunu duydum: ‘İlerde duada aşırı giden bir topluluk çıkacaktır.’ Sakın onlardan olma! Çünkü sana Cennet verilecekse, verilecektir, hem de içindekilerle birlikte. Eğer Cehennem’den kurtarılmış isen, zâten ondan ve içindeki bütün şerlerden de kurtarılmış olursun’ dedi.” (Ebû Dâvud, 1480; Müsedded an Yahyâ an Şu’be an Ziyâd b. Mihrâk an Ebî Neâme an ibnin li-Sa’d senedi ile tahrîc etti)

     Peygamber Efendimiz dua ederken duayı uzatmadan özlü sözlerle dua ederdi; Âişe’den (radiyallahu anhâ); “Peygamber (sallallahu aleyhi ve âlihi), özlü kelimelerle dua eder, diğerlerini bırakırdı.” (Ebû Dâvud, 1482; Hârûn b. Abdillah an Yezîd b. Hârûn ani’l-Esved b.    Şeybân an Ebî Nevfel an Âişe senedi ile tahrîc etti Bunu el-Hâkim, Müstedrek’inde rivâyet etti ve Zehebî onun sıhhat hükmünü onayladı. Nevevî ise Riyâzu’s-sâlihîn ve Ezkâr kitaplarında isnâdı hakkında “ceyyid” hükmü verdi; Feyd V, 218)

Prof.Dr. Haydar BAŞ   Dua ve Zikir Kitabı sayfa : 889 /901

Yazıyı hazırlayan: Gökhan Demir

Devam edecek